Artykuł "Linie dziwne, dziwaczne i całkiem zwyczajne" stawia sobie dwa cele. Pierwszym jest zapoznanie czytelnika z parametrycznym opisem krzywych. Jest to sposób naturalny i niezwykle użyteczny w praktyce, a zupełnie nieobecny w matematyce szkolnej: krzywa nie jako statyczny zbiór punktów, ale jako zapis historii ruchu punktu w czasie. Drugi cel można by żartobliwie określić jako krótką wycieczkę tematyczną z przewodnikiem po zwierzyńcu krzywych płaskich. Wycieczka jest tematyczna bo trzymamy się krzywych otrzymanych w wyniku ruchu okręgu, dzięki czemu nasze zwiedzanie nie jest chaotyczne i daje znacznie więcej niźli pogoń za ciekawostkami.

Artykuł drugi "Kafelkowanie przez rozdmuchanie" jest bardziej esejem o życiu pewnego wątku matematycznego niż prezentacją konkretnego tematu. Nie ma tu twierdzeń, ani rachunków, choć dogłębne opracowanie wymagałoby i jednego i drugiego. Pojawiają się za to obrazki niewątpliwie geometryczne, ale jakże inne od tych, które spotykamy w geometrii szkolnej.

Artykuł ostatni "Szczypta teorii liczb" jest rzetelnym wykładem teorii podzielności liczb naturalnych zapisanym w tradycyjnym schemacie definicja - lemat - twierdzenie. Zawiera on to, co wszyscy wiedzą - a przynajmniej przeczuwają - na temat podzielności, ale niekoniecznie potrafią wysłowić. Artykuł może być bazą do usystematyzowania wiedzy na kółku matematycznym lub w ramach samokształcenia.